تأثیر تمرینات مقاومتی در خشکی و آب بر توان بی هوازي و شاخص خستگی کاراته کاران

مقدمه: از جمله شیوه هاي تمرینی که براي افزایش توانایی کاراته کاران توسط پژوهشگران علوم ورزشی پیشنهاد می شود، تمرین
هاي مقاومتی است ( 1). هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک دوره تمرینات مقاومتی در خشکی و آب بر توان بی هوازي و
شاخص خستگی کاراته کاران بود.
74/49±3/ 22 سال)، وزن ( 37 /02±2/ روش تحقیق: 36 دانشجوي پسر تیم کاراته دانشگاه آزاد کرج با میانگین سنی ( 47
177 سانتی متر) با سابقه انجام تمرینات مقاومتی در این تحقیق شرکت کردند و به صورت تصادفی /24 ±3/ کیلوگرم) و قد ( 03
به سه گروه 12 نفري شامل گروه تمرینات خشکی، تمرینات آب و کنترل تقسیم شدند. دو گروه تجربی در هشت هفته سه جلسه
اي به انجام تمرینات مقاومتی پرداختند و گروه کنترل تمرینی انجام نداد. قبل و بعد از تمرین، از آزمودنی ها آزمون رست (براي
و ANOVA برآورد توان حداقل، توان حداکثر، توان متوسط و شاخص خستگی) به عمل آمد. روش آماري مورد استفاده، آزمون
.(p<0/ تی استودنت بود ( 05
یافتههاي تحقیق: با توجه به یافتههاي تحقیق، هشت هفته تمرین مقاومتی تأثیر معناداري را بر توان حداقل، توان حداکثر، توان
متوسط و شاخص خستگی داشت. همچنین هیچ تفاوت معناداري بین این متغیرها در دو گروه تمرینی آب و خشکی مشاهده
نشد.
جدول 1: میانگین و انحراف استاندارد متغیرها در سه گروه خشکی، آب و کنترل
گروه مراحل آزمون
توان حداقل
(وات)
توان حداکثر
(وات)
توان متوسط
(وات)
شاخص خستگی
(وات بر ثانیه)
خشکی
8/19±0/68 563/20±107/91 686/31±124/30 461/49±102/ پیش آزمون 96
8/89±0/54 638/68±118/20 754/93±119/07 507/63±115/ پس آزمون 11
آب
8/23±0/81 586/91±89/66 623/25±83/93 475/28±100/ پیش آزمون 64
8/91±0/77 635/52±93/78 774/36±78/71 515/44±80/ پس آزمون 50
کنترل
8/36±0/43 570/49±112/04 634/64±102/79 456/18±83/ پیش آزمون 40
8/30±0/39 567/81±105/56 629/25±97/38 449/12±84/ پس آزمون 61
مجموعه مقالات همایش ملی علم و کاراته، اول تا سوم آبان 1390 دانشگاه تبریز
بحث: نتایج نشان داد که هشت هفته تمرینات مقاومتی در خشکی و آب، تأثیر یکسانی بر افزایش توان بی هوازي (حداقل، حداکثر
(4)( 3) و رابینسون و دیور ( 2004 )( و متوسط) کاراته کاران دارند که با یافته هاي حسن نژاد ( 2)، استیم و جاکوبسن ( 2007
5) که بیان م یکند شش هفته تمرین مقاومتی بر توان بیهوازي )( همخوانی دارد. اما با نتایج پژوهش لی و همکارانش ( 2011
شناگران تأثیر معناداري ندارد، مغایر م یباشد. شاید دلیل مغایرت، تفاوت سنی آزمودنیها باشد. همچنین نتایج نشان داد تمرینات
مقاومتی در خشکی و آب، باعث افزایش مقاومت در برابر خستگی آزمودنی ها می شود. در این زمینه تحقیقی براي مقایسه با
نتایج این پژوهش یافت نشد.
نتیجهگیري: تمرینات منتخب مقاومتی در خشکی و آب باعث افزایش توان بی هوازي و مقاومت در برابر خستگی می شود. با
توجه به یکسان بودن تأثیر تمرینات مقاومتی در خشکی و آب بر متغیرهاي پژوهش و احتمال آسیب دیدگی کمتر در تمرینات
درون آب نسبت به تمرینات با وزنه در خشکی، تمرینات مقاومتی درون آب می تواند جایگزین مناسبی براي این تمرینات در
خشکی باشد.
منابع
1. Marques, EA and et al. (2011). Effects of resistance and aerobic exercise on physical function, bone mineral
density, OPG and RANKL in older women. J of exp Gerontol, 46(7):524-32.
٢. حسن نژاد، احسان ( 1387 ). مقایسه تأثیر تمرین هاي پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان بی هوازي ناجیان غریق. پایاننامه کارشناسی ارشد.
دانشگاه آزاد مشهد.
3. Stemm J., Jacobson B. (2007). Comparison of land-and aquatic-based resistance training on vertical jump .J of
Strength Cond Res. 21(2), p: 568-71.
4. Robinson L., Devor S. (2004). The effect of land vs. aquatic plyometric on power, torque, velocity, and muscle
soreness in women. J of Strength Cond Res,18(1), p: 84-91.نقی بدلی قره تکان 1، وحید بدلی قره تکان 2، محمود احمد زاده 3
1.کارشناس ارشد تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج 2. کارشناس مهندسی مکانیک دانشگاه تبریز 3. کارشناس تربیت
بدنی دانشگاه تبریز